Ik las in een artikel[1] over kerkliederen een Driekoningenversje uit Vlaanderen. In het versje wordt over het kindje Jezus gezongen dat net is geboren en dat door de wijzen uit het Oosten wordt bezocht. Dan staan er de volgende zinnen:
En ’t Kindeken heeft er zoo lange geleefd,
dat ’t hemel en aarde geschapen heeft.
Lees deze regels eens goed… Mooi toch? Ik moest aan mijn verhaal De meester van de bliksem denken, over iemand die terug in de tijd leeft. Maar in dit versje wordt het prachtig beknopt neergezet.
[1] Wim Kloppenburg, De Triniteit – dogma en doxologie, in: Muziek & Liturgie (80), nr. 3 – juni 2011.