Effe Belle, de improvisatievereniging waar ik lid van ben, sluit elk jaar af met een groots eindfeest in de vorm van een mystery-spel. Enkele leden schrijven het verhaal en geven iedereen een rol met opdrachten en geheimen. De hele avond, vanaf binnenkomst, zijn we in onze rol. Gisteravond was het weer zo ver.
Ik was Armando, de zoon van Don Vito Bolognese. Deze was onlangs vermoord en zijn ogen en oren van zijn hoofd gesneden. Hij was en ik werd hoofd van een mafiafamilie die als bovengrondse activiteit USP bezat: een artiestenburo met de naam Una Stella Particulare. Armando was daar de regisseur.
Een van mijn opdrachten was om een ode aan mijn vader te maken op de melodie van Let It Be.
Papa was de Don, de heerser
Vriend en vijand vreesden hem
Bogen voor zijn wijsheid, zijn geweld
Maar nu hij bruut vermoord is
Is het nog alsof hij voor me staat
Hij spreekt zijn wijze woorden, geeft me raad
Denk goed na, observeer
Geen genade en dicteer
Hij spreekt zijn wijze woorden: regisseer!Papa regisseerde alles
Familie, loopbaan, USP
Die taak neem ik nu over – let me be
Dat hij bruut vermoord is
Is een drama voor gezin en zaak
De moordenaar zal hangen – ik eis wraak!
Oog om oog, oor om oor
The show goes on, de tent draait door
Ik blijf regisseren – wij gaan doorPapa was niet altijd aardig
Dictator soms en vaak een beest
Maar hij gaf de Bolognesi vuur en geest
De eer ging papa boven alles
Maar voor mij is het alleen de show die telt
Onze sterren zullen stralen – als het moet met geweld
Licht-uit, spot-aan
The show goes on, wij zullen er staan
Ik bepaal de regels – regisseerDat papa bruut vermoord is
Is een drama voor gezin en zaak
De moordenaar zal hangen – ik eis vermaak!