Steensoep en strategie

Ze hadden het een inspiratiedag genoemd. Bij de koffie ’s ochtends hoopten ze dat er niet teveel ‘agogisch gedoe’ op het programma stond. Uiteindelijk voegden de verhalen in het programma wel degelijk wat toe.
Zo’n tien directeuren en bestuurders van een koepelorganisatie in de zorg zaten in een informele setting bij elkaar. De organisatie was veranderd. Voorheen was elke directeur de baas over een ondersteunend organisatieonderdeel als huisvesting, personeel, automatisering of financiën. Elke zorginstelling was verplicht om die centrale diensten bij hen af te nemen. Maar dat was niet meer zo. Sinds ruim een jaar mochten de instellingen zelf hun huisvesting regelen. En extern zoeken naar een partner die de financiën regelde. Waar de directeuren voorheen de baas waren over een organisatie met vaste klanten, moesten ze nu die klanten overtuigen om van hun diensten gebruik te blijven maken.
Dat was niet makkelijk. Het leek ze goed om eens zonder stropdas en met inspiratie van buiten een dagje na te denken over hoe het verder moest. Vandaar die inspiratiedag.
’s Ochtends discussieerde mijn collega Rob met hen over hoe andere organisaties dit doen en wat werkt en wat niet. ’s Middags gingen we met verhalen aan de slag. Ik vertelde het verhaal van de Steensoep. Op internet zijn er tal van varianten te vinden. Deze vind ik erg leuk verteld. Wikipedia geeft deze korte samenvatting:

“[Reizigers komen bij een] dorp waar weinig te eten is. Midden in het dorp zetten ze een ketel op het vuur waarin alleen water zit, en een meegebrachte steen. Nieuwsgierige dorpelingen krijgen te horen dat ze met de “soepsteen” een heerlijke “steensoep” gaan maken, “Maar het zou helemaal perfect zijn met wat extra kruiden om het op smaak te brengen.” Andere dorpelingen komen voorbij en ieder gaat een andere ingrediënt halen. Uiteindelijk is er een goede soep gekookt en iedereen eet lekker mee.”

Na mijn verhaal gingen de aanwezigen aan de slag om hun eigen verhaal te maken over de toekomst van de organisatie. Ze bedachten metaforen en daarna hoofdpersonen en lieten die avonturen beleven. Zo ontstond bijvoorbeeld een verhaal over een marskramer. Het grappige was dat in veel van de verhalen de hoofdpersoon als taak had om erop uit te gaan om mensen ergens van te overtuigen. Het was interessant om dit te vergelijken met de Steensoep. In dat verhaal komen mensen uit zichzelf naar de reizigers en de soep toe. 
De discussie van die ochtend ging verder, maar nu verrijkt door deze verhalen.
We kunnen nadenken over organisatietheorie en hoe dat bij ons wel of niet zou werken. Maar laten we ook niet vergeten wat wij willen zijn: een marskramer die zijn waren aan de man probeert te brengen, of een kok die een soep maakt waar iedereen uit zichzelf op af komt?


in

,

Tags: