Een van mijn stokpaardjes is dat leren georganiseerd moet worden. Als een team op een nieuwe manier gaat werken, betekent dat per definitie dat er geleerd gaat worden. Dat zal gepaard gaan met fouten die hersteld moeten worden. Zowel het maken van fouten, als het herstellen, als het onthouden van de les gaat niet vanzelf. Als daarvoor niet de ruimte, de sfeer, de tijd wordt geschapen, zal het leren niet plaatsvinden.
Leren moet je organiseren en helaas wordt dat vaak vergeten. Wel wordt een proefproject gestart, maar het leren wordt niet in gecalculeerd. Wat er dan gebeurt is dat angstvallig wordt geprobeerd fouten te vermijden – waardoor de rampen later niet te overzien zijn. Wat er dan gebeurt is dat stiekum gewoon op de oude manier doorgeploeterd wordt – waardoor die nieuwe manier van werken nooit ingang zal vinden. En wat er dan gebeurt is dat koppen gaan rollen, zondebokken worden gezocht, afijn, dat er een akelig ongezond klimaat in en om het project ontstaat.
Een aardig verhaal hierover vertelt over een houthakker die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat ploetert om bomen om te hakken. Hard werk en het is maar de vraag of hij op tijd zijn werk af krijgt. Een voorbijganger die hem ziet ploeteren, reikt hem een steen en water aan om de botte bijl te slijpen. De houthakker weigert omdat hij daarvoor geen tijd heeft.