Dit verhaal schijnt gebaseerd te zijn op de kijk van Socrates op de ziel. Ik heb het niet gecheckt, maar vind het een mooi beeld voor het stemmetje in je hoofd.

Voordat je geboren werd, mocht jouw ziel op audiëntie bij God. God vroeg hem wat jij wilde gaan maken van het leven dat je voor de boeg had. Je had daar natuurlijk al een idee over, maar door de vragen die God stelde, werd dat idee helderder. Dít zou jouw taak worden, jouw doel in het leven.
Toen je was geboren vergat je het helaas langzaam maar zeker allemaal weer. Maar gelukkig kreeg je een ‘daimon’ mee. Als een beschermengel trekt die altijd met je op. Is altijd in de buurt. Zit op je schouder of loopt aan je zijde. Je merkt niet veel van hem. Behalve als je dingen doet die niet in lijn zijn met het doel dat jijzelf je voor je geboorte had gesteld. Dan tikt hij je even op de arm en fluistert in je oor. Hij herinnert je eraan dat je andere idealen hebt.