↓
 

Verhalenmaker

Misschien wilt u een jubileum of feest opluisteren met een terugblik. Mogelijk staat u aan het begin van een verandertraject en zoekt u naar een inspirerend toekomstverhaal. Wellicht wilt u een vergadering eens op een andere manier beginnen en zoekt u een verhaal om de toon te zetten. Of u organiseert een congres en zoekt een intermezzo dat aansluit bij het thema.
Ik help u aan een passend verhaal.

Verhalenmaker

voor een passend verhaal

  • Home
  • Contact
  • Uw verhaal
  • Over mij
  • Verhalen
    • Bomen tot in de hemel
    • De meester van de bliksem
    • Dido’s afscheid
    • Een engel zonder vleugels
    • Het speurende beest – een bewerking van Arthurverhalen
    • Midzomernachtsdroom
    • Mijn verhaal
    • Nikodemus
    • Paaltjes in de wijk
    • Thomasina
  • Foto’s

Post navigation

← Eric Borrias
Het kan ook anders →

De alwetende verteller

Verhalenmaker Posted on 11 oktober 2010 by arjen14 oktober 2010

Vanuit welk perspectief vertel je een verhaal?

Er zijn tal van mogelijkheden. Bijvoorbeeld dat van de verteller die buiten het verhaal staat. Een verteller die vertelt over de personages in het verhaal. Een verhaal in verteller-perspectief gaat dus over “hij” en “zij”. Een verhaal in de derde persoon.
Dit perspectief biedt de mogelijkheid om gedurende het verhaal in de schoenen te stappen, of door de ogen te kijken van de verschillende personages. De verteller is dan een alwetende verteller, dus een verteller die de gedachten, gevoelens en drijfveren van alle personages kent en weet heeft van gebeurtenissen waar dan ook.

Als ik het verteller-perspectief gebruik en het over “ik” heb, gaat het over mij, Arjen Uittenbogaard (of over de rol die Arjen Uittenbogaard als verteller speelt). “Ik” kan in gesprek gaan met het publiek óver wat er gebeurt ín het verhaal.

Het valt me op dat vertellers soms menen dat het verteller-perspectief een verhaal minder persoonlijk maakt. Doordat de verteller alleen maar óver de personages praat, zouden die niet tot leven komen. En ‘de verteller’ zou de personages ook ‘neutraal’ ten tonele moeten voeren. Ik ben het daar niet mee eens. Door het verhaal als verteller te vertellen, kun je juist álle personages tot leven laten komen. Als verteller kun je elke keer als het over iemand gaat, die persoon tot leven laten komen met zijn eigen stemgeluid, houding en bewegingen. De ‘neutrale’ verteller legt dan de verbindingen en beschrijft.

Posted in perspectief, schrijven permalink

Post navigation

← Eric Borrias
Het kan ook anders →
Logging In...

Profile cancel

Sign in with Twitter Sign in with Facebook
or

Not published

  • 1 Reply
  • 0 Comments
  • 0 Tweets
  • 0 Facebook
  • 1 Pingback
Last reply was 18 maart 2017
  1. Ik | Verhalenmaker
    View 18 maart 2017

    […] Het maken van een verhaal in de ik-vorm vraagt zorgvuldigheid. “Ik” kan geen dingen vertellen die “ik” niet kan weten, bijvoorbeeld omdat ik er niet bij was of omdat het over drijfveren van anderen gaat. Als deze zaken toch een plek moeten krijgen in het verhaal, moet dat zijn “van horen zeggen”. Als het gaat over een verhaal dat speelt in het verleden, kan de “ik” ook vertellen over de dingen die hij destijds nog niet wist. “Maar nu weet ik wel beter…” De ik krijgt zo trekjes van de alwetende verteller. […]

    Beantwoorden

Archief

Categorieën

Agenda

Projecten

  • Bomen tot in de hemel
  • Carnaval der Dieren
  • De Schepping
  • Dido en Aeneas
  • Driekoningen
  • Het Wilde Oog
  • Horror
  • Inner Game of Work
  • Legio
  • Lijsterbaard
  • Meer bomen tot in de hemel
  • Met de muziekschool
  • Midzomernachtsdroom
  • muziek
  • Olek schoot een beer
  • OV 19e eeuw
  • Pelleas en Melisande
  • Regie
  • van Delden
  • VertelGenootschap
  • voorstelling
  • Wang-Fô
  • Wolfgang
  • WVD-2011
  • WVD-2012
  • WVD-2020
  • Zeven woorden/Nikodemus

©2023 - Verhalenmaker - Weaver Xtreme Theme
↑