Het verhaal dat jou zo bezig houdt hoeft niet af te lopen zoals je verwacht.
Vandaag nam ik deel aan een workshop Storytelling door François Breuer. We bekeken het gebruik van verhalen bij coaching en organisatieverandering. Een mooie werkvorm voor bijvoorbeeld een intervisiegroep waar we mee kennismaakten is “Een ander staartje”. (Zo noem ik ‘m maar even. Mij is de naam die François ‘m gaf ontschoten.)
De inbrenger vertelt zijn of haar verhaal. Dat kan bijvoorbeeld gaan over een lastige gebeurtenis die eraan zit te komen. Als het verhaal is afgelopen, vertelt de groep in een eerste ronde het verhaal na. Dit doen ze door achtereenvolgens een deel van het verhaal voor hun rekening te nemen. De laatste maakt het verhaal af door het logische einde te vertellen. Dat wil zeggen: het einde dat vertelt wat er, op basis van het verhaal, logischerwijs gaat gebeuren.
Na dit ‘hertelde’ verhaal, mag de inbrenger kort reageren. Wat levert het op om je eigen verhaal op deze manier terug te horen en te horen hoe het wordt afgemaakt?
In de tweede ronde maakt iedereen een ander eind aan het verhaal. Een eind waarin de verteller tevreden op de lastige gebeurtenis terugkijkt. Elk volgend eind moet weer een ánder einde zijn. Weer mag de inbrenger na deze eindes reageren.
Een leuke manier om iemand op een andere manier naar zijn situatie te laten kijken. De groep kan niet het probleem van de inbrenger oplossen. Maar de verschillende eindes kunnen wel stof tot nadenken geven, nieuwe perspectieven bieden die nieuwe inzichten geven.