Volgende week vertel ik Hoe Wang-Fô werd gered, een gruwelijk mooi verhaal van Marguerite Yourcenar. De structuur heb ik in de afgelopen week iets veranderd. In het origineel is het een chronologisch verhaal. Ik maak er een verhaal van dat zich afspeelt in het paleis van de keizer, met flashbacks naar de kennismaking tussen en arrestatie van schilder en knecht. Hierdoor kan ik bijna letterlijk met de deur in huis vallen; in dit geval met de poort in het keizerlijk paleis. Door heden en verleden de verweven, kan ik op toneel gaan spelen met de ruimte: het heden vertel ik op een andere plek dan het verleden. Bovendien kan ik heden en verleden een andere kleur, een andere spanning geven.

Gister heb ik het verhaal voor het Apeldoorns Vertelgenootschap voor het eerst uitgeprobeerd. Altijd goed om te doen en om er reacties op te krijgen. Het onderscheid tussen heden en verleden kan strakker, en de keizer kan angstaanjagender. Belangrijke aandachtspunten voor de komende week als ik er verder aan werk.