Eerder schreef ik over de verrassing voor mij dat Zwitsal begin vorige eeuw in Apeldoorn is begonnen. Dat ik dat zo’n leuk verhaaltje vond. Een paar bladzijden verder in het boekje ‘Een moment voor monumenten’ staat een stukje over een huisje dat in de tuin van weer een ander monumentaal pand staat. Het huisje werd bij de inhuldiging van koninging Wilhelmina gemaakt in opdracht van de burgemeester. Het moest op een wagen in een optocht meegevoerd kunnen worden. Na die optocht kreeg de burgemeester het als speelhuis voor zijn kinderen. Het huisje is een aantal keer van eigenaar gewisseld, als erfenis geschonken aan een mevrouw die er als jong meisje in had gespeeld.

Op de een of andere manier boeit deze historie me dan weer veel minder. Een speelgoedhuisje, formaat tuinhuisje waar kinderen in spelen. Het heeft voor mij iets kneuterigs. Bij Zwitsal hebben we het over een oude fabriek, waar bekende zalf en poeders werden gemaakt. Bij Zwitsal, bovendien, kun je die gebouwen ook nog eens bezoeken en bekijken. Dat huisje staat toch wat verstopt en is niet vrij toegankelijk.

De ene geschiedenis is de andere niet.