Binnenkort verzorg ik met collega Lisanne op een IT-congres een workshop over persona’s.
Persona’s zijn fictieve personages die staan voor een groep mensen, bijvoorbeeld een doelgroep. Persona’s gaan een stapje verder dan een marksegmentering op basis van een aantal kenmerken (leeftijd, geslacht, woonplaats, enz.). Je zou kunnen zeggen dat een persona het vlees en bloed op het skelet van zo’n segmentering is. Een persona heeft een verhaal. Het is alsof het een persoon is die we op straat tegen kunnen komen. Iemand die we zouden kunnen kennen. Een persona heeft een naam en foto. De persoonsbeschrijving leest als een portret of interview met haar in de krant. We leren haar kennen omdat ook zaken als hobbies, gezinssamenstelling, favoriete muziek of eten worden vermeld. Misschien laat de beschrijving de persona wel aan het woord en lezen we uitspraken die zij doet ten aanzien van bepaalde onderwerpen.
Joe the Plumber zou een persona kunnen zijn, ware het niet dat hij echt bestaat. Deze Henk en Ingrid lijken al veel meer op echte persona’s. Henk en Ingrid zijn de mensen voor wie bepaalde politieke partijen zich extra zeggen in te spannen. Dankzij hen worden sommige soms erg abstracte discussies weer concreet. Door de gevolgen van bepaalde maatregelen voor Henk en Ingrid te beschrijven, kunnen kiezers bepalen of ze voor of tegen zijn.
In een organisatie waar een aantal goed gekozen persona’s staan voor de doelgroepen, kan met die persona’s voor ogen worden nagedacht over nieuwe producten en diensten. Zouden Anton, Soraja en Diederik hiermee kunnen en willen werken? En zo niet: wat zou erbij of af moeten om ook hen als klant te winnen?