Bij Pelleas en Melisande en Koning Lijsterbaard maakte ik het verhaal bij de muziek. Bij veel optredens gaat het andersom: de muziek wordt bij de verhalen gezocht. Bij dergelijke combinaties denk ik wel eens: had wat minder passende muziek gekozen. Als bij een triest verhaal ook nog eens trieste muziek wordt gespeeld, slaat dat het verhaal eerder plat dan dat het iets toevoegt.
Contrasten daarentegen kunnen heel sterk werken.

Ik vertelde ooit tijdens een avond met diverse andere vertellers waarbij de organisatie voor de afwisseling ook een muziektrio had uitgenodigd. Het verhaal dat ik vertelde was Genesis en Catastrofe van Roald Dahl. Een verhaal over de geboorte van Adolf Hitler. Een heel indringend verhaal: je wilt meevoelen met de moeder die zo bang is dat het, na een aantal vroeg gestorven kinderen, bij deze geboorte wéér mis gaat. Tegelijkertijd besef je dat deze baby zal uitgroeien tot een monster.
Het muziektrio speelde Klezmer-muziek: muziek van Joodse origine. Het verhaal was al aangrijpend. Het contrast dat door deze muziek werd aangebracht verhevigde de impact van het verhaal enorm.

Dit contrast was een toevalstreffer. Maar misschien kun je het verband tussen muziek en verhalen soms maar aan het toeval overlaten. Liever dan te voor de hand liggende, platte, passende combinaties.