Welke held is interessanter? De held die achteloos alles en iedereen uit de brand helpt, of de held die ook wel eens twijfelt?
Met een held die twijfelt kun je je identificeren. Blijkbaar zit hij ook in de stress als hem wordt gevraagd om de stad te redden. Blijkbaar wil hij eerst ook weglopen als een beroep op hem wordt gedaan. Blijkbaar vraagt ook hij zich af of het dit keer weer gaat lukken. Hoeveel heldendaden hij ook op zijn naam heeft staan: dit keer is het echt een ander verhaal, dit probleem, deze uitdaging, deze klus is anders, moeilijker, nooit eerder vertoond.
Bij een held die twijfelt is het interessant waarom hij het dan toch doet. Plichtsbesef? Maar, is dit zijn plicht wel? Wordt hij hiervoor betaald? Altruïsme? Maar is de ander erbij geholpen als de held de kolen voor hem uit het vuur haalt? Het vuur dat die ander misschien wel heeft aangestoken, met opzet, of door stompzinnige onnadenkendheid (en de held had ‘m nog zó gewaarschuwd…). Moraal? Als iedereen wegloopt, wordt het een puinhoop. Noodzaak? Het is zijn lot en hij kan zijn taak niet ontlopen?
En wat doet de held die twijfelde na zijn heldendaad? Maakt hij zich bekend en laat hij zich fêteren, of verdwijnt hij het liefst zo snel mogelijk uit de schijnwerpers? Maakt hij zich misbaar, door de stad te helpen zichzelf te redden als het nog eens zover komt? Of kan hij niet delen van zijn unieke gaven?
Geef mij maar een twijfelende held.
