Wereldverteldag 2011 (3)

Nu begint het spannend te worden. Afgelopen zaterdag hebben we weer een dag gewerkt aan de voorstelling van het Vertelgenootschap op 20 maart. Over een paar weken repeteren we nog een volle dag en een avond en dan moet het staan.

Het begint spannend te worden. Ik wist het natuurlijk al wel, maar begin het nu echt te merken: een verhaal maken is wat anders dan een voorstelling. En een voorstelling voor mezelf is nog weer heel wat anders dan een voorstelling voor een stuk of tien vertellers. Ik ben heel blij dat ik van hen het vertrouwen krijg er iets van te maken. En dat zij ervoor open staan om te experimenteren.
De komende weken ga ik met de verhalen aan de slag. Gedurende de dag kregen zaterdag sommige onderdeeltjes wat meer vorm. Maar hoe alles in elkaar gaat grijpen, daarvan heb ik nog geen idee. Wat wordt de rode draad? Zijn er verhalen die gecombineerd kunnen worden? Kan één verhaal door meerdere vertellers verteld worden? Kan muziek een verhaal sturen? En eentje waar ik me ook erg van bewust ben: waar ligt de grens tussen het uitdagen van vertellers om buiten hun comfort zone te treden en het doordrukken van mijn eigen ideetjes met het risico dat vertellers hun eigenheid kwijtraken?
Het begint spannend te worden.

(Dit is trouwens mijn 100e stukje op deze blog. Wegens drukte ligt de frequentie van nieuwe stukjes wat lager dan in het begin, maar ik ben vast van plan om er nog een paar honderd aan vast te knopen!)


in