Over ruim een week is het zover: Wereldverteldag 2011, zondag 20 maart. Zoals ik al schreef, pakt het Vertelgenootschap die dag groot uit. ‘s Ochtends vertellen enkele vertellers verhalen in kerkdiensten en ‘s avonds gaan we op uitnodiging bij mensen thuis langs om in die huiselijke setting een verhaal te vertellen.
Voor mij ligt het zwaartepunt die dag in de middag, bij de vertelvoorstelling Water die ik regisseerde.

Hoe zijn we ook alweer aan de slag gegaan? Het thema, Water, was al lang bekend en in de kerstvakantie heeft elke verteller van het genootschap een verhaal gekozen waaraan zij of hij zou willen werken voor de voorstelling. De eerste workshop heb ik met de vertellers gezocht naar andere manieren van vertellen. Elke verteller heeft een eigen stijl van vertellen. Die kan goed werken, maar deze eerste workshop daagde ik hen juist uit om ook andere manieren van vertellen te onderzoeken. Ander stemgebruik, andere fysiek, ander perspectief, samen één verhaal vertellen, twee verhalen tegelijkertijd, in combinatie met muziek of geluid, en ga zo maar door. Deze dag was heel inspirerend en gaf me al een hoop ideeën die bruikbaar waren voor de voorstelling.

Voor de tweede workshop gaf ik de vertellers individuele opdrachten die voortborduurden op wat we de eerste dag hadden gedaan. Die dag zijn we dichter bij de verhalen gebleven en hebben we onderzocht hoe ze sterker gemaakt konden worden. Ook dat leverde weer verrassende vondsten op: een combinatie met knalharde muziek, een beginstuk van een verhaal dat niet nodig bleek, personages die duidelijker vorm kregen.

Na deze workshop ben ik gaan puzzelen om de verhalen hun uiteindelijke plek en vorm in de voorstelling te geven. In sommige verhalen heb ik danig gesneden, sommige heb ik gecombineerd en sommige vielen af. Afgelopen zaterdag, tijdens de derde workshop, hebben we gewerkt aan de vormgeving van het geheel. Een doorloop in de ochtend, gecombineerd met de laatste tips en aanpassingen voor elke verteller. Vervolgens een blok waarin de vertellers in groepjes aan hun verhaal werkten. En aan het eind nog een doorloop.
Nu is duidelijk hoe de voorstelling eruit gaat zien.
Geweldig om te zien hoe de stukjes in elkaar vallen.

De vertellers werken de komende dagen nog hard aan hun verhaal. Sommigen komen nog een keer samen aan een stuk van de voorstelling te schaven. We gaan verder met de promotie. Morgen ga ik voor de logistiek tijdens de voorstelling even bij de zaal langs.
Er moet dus nog wel het nodige gebeuren. Maar eigenlijk ben ik nu al blij met het resultaat en heb ik er voor de voorstelling volgende week alle vertrouwen in dat het een mooie voorstelling wordt.