Met de informatievoorziening over ons openbaar vervoer valt het enorm mee, heb ik geleerd tijdens onze vakantie in Italië. De les: als je ver reist, leer je waar je vandaan komt meer waarderen.
Of niet?
Toen we met de trein van het Oostenrijkse plaatsje Gries naar het Italiaanse Vipiteno wilden reizen, is ons geduld behoorlijk op de proef gesteld. Een VVV-medewerker gaf ons een dag tevoren geruststellend aan dat “het makkelijk kon, elk uur, binnen 40 minuten ben je er.” We vertrouwden hem niet omdat hij geen spoorboekje kon laten zien om zijn beweringen te staven, maar misschien nog wel meer omdat hij onze vraag niet leek te snappen: “Dat doe je toch met de auto?”
Toen we in de trein zaten had de Oostenrijkse conducteur ons nog verzekerd dat we op de grens, bij Brenner, konden overstappen op de Italiaanse trein: “Die staat te wachten en gaat elk half uur.” Maar toen we daar aankwamen was er geen trein te bekennen. Ook geen vriendelijke NS-medewerker die we op het perron even konden aanschieten – geen onvriendelijke ook, trouwens. Niemand. Tussen 11.30 en 14.00 hadden ze middagpauze. En geen actuele electronische informatie. Na een paar keer heen en weer gelopen te zijn tussen het perron en de vertrekhal, vonden we wel een papieren aankomststaat. We hadden liever een vertrektijdentabel, maar toch konden we met wat puzzelen uit deze tabel afleiden dat onze trein wel degelijk had moeten rijden. De barman uit het aanpalende café wist ons ook niet meer te vertellen dan dat de trein had moeten rijden en dat de volgende gewoon over een uur weer ging. Toen we nóg eens door het station liepen, vonden we op een prikbord onder de vertrekstaat het briefje waarop stond dat nét die ene trein van ons niet reed, maar door een bus werd vervangen. Die was ondertussen natuurlijk allang weg.
We hadden weinig zin om nog drie kwartier te wachten op de volgende trein. Brenner is per slot van rekening niet bijster mooi. Maar er zouden ook streekbussen moeten rijden in onze richting. Helaas was op geen van de bushaltes wat voor informatie dan ook te vinden. En nog steeds niemand in functie om informatie aan te vragen. De barman bood uitkomst. Hij had een bustijdenboekje. Uiteindelijk wisten we welke bus we moesten hebben en die zou over niet eens zo heel lang vertrekken. Vanaf het busstation aan de andere kant van de stad en hij zou niet langs het station rijden…
De vertraging hadden we waarschijnlijk best geaccepteerd. Wat ons vooral zo irriteerde was “waarom die Italianen niet een beetje fatsoenlijke informatie kunnen geven”. Je kunt zeggen wat je wilt, maar bij ons gaat het echt stukken beter.
Maar is dat wel zo? Kan een Italiaan die ’s avonds strandt op, pak ‘m beet, station Venlo makkelijk de informatie vinden die hij zoekt? Ik zou gewoon 9292 bellen en dat helpt me vaak wel verder. Maar dat weet de Italiaanse toerist niet. En zo heb ik waarschijnlijk nog veel meer impliciete informatie en informatiebronnen tot mijn beschikking die mij doen denken dat het hier goed geregeld is. Hoe komt de Italiaanse toerist aan die informatie? Weet hij alleen al om welke informatie hij moet vragen?
Hoeveel van de zaken die hier beter geregeld lijken te zijn, lijken dat alleen maar te zijn omdat we ons van veel cultureel bepaalde informatie ons niet eens bewust zijn?