Waarom begon ik het vorige stukje met voorbeelden over mijn recente ervaringen als treinreiziger?
Het waren voorbeelden van ervaringen van mij als klant. Ze waren illustratief voor mijn pointe. Ik kon ze gebruiken als voorbeeld van verhalen over de NS waarvan ik vind dat de directie ervan op de hoogte moet zijn. In het algemeen: managers moeten de verhalen kennen die over hun organisatie verteld worden. Ook de positieve verhalen.
Maar waarom nam ik dan alleen negatieve voorbeelden? Waarom drie negatieve ervaringen die ikzelf de afgelopen dagen had? Als ik eerlijk ben, heb ik nogal eens de neiging om in dergelijke gevallen zuur te gaan mopperen.
Als verhalenverteller, trainer, coach, maar ook als collega, partner, vriend en kennis – eigenlijk gewoon als mens, vertel ik soms verhalen om een andere reden dan waarom ik ze lijk te vertellen. Van Jim en Michele McCarthy heb ik geleerd om af en toe een intention check uit te voeren: voordat ik iets zeg of doe, me eerlijk af te vragen waarom ik het zou zeggen of doen. En als de intentie niet zuiver is, het dan niet te doen.
Lastig, maar ik geloof dat ik in het geval van de NS te goeder trouw was.