Af en toe heb ik dat. Ik word wakker en heb een zin, een woord of een melodietje in mijn hoofd. Zo’n zin waarvan je denkt: die moet ik onthouden! Maar als ik ‘m dan niet meteen opschrijf, of hem me bewust inprent, dan is hij daarna ook weer vervlogen. Soms is het te traceren waar het vandaan kwam, maar soms is het een mysterie: hoe bedenk ik zoiets?
Vanmorgen werd ik met twee zinnen in mijn hoofd wakker. Ze speelden door mijn hoofd in de context van een droom, of halfwakkere gedachtengang die ik wel kan relateren aan wat ik recent heb meegemaakt. De laatste dagen heb ik toevalligerwijs diverse keren met en over chefkoks gepraat. Gister kwam in een gesprekje de scène uit de documentaire over El Bulli langs over het drankje dat bestond uit een olie op water. Mijn gespreksgenoot vertelde toen dat hij onlangs in een restaurant ijs had gehad met olijfolie erop.
Daar zullen de tweede en derde zin uit het volgende gedichtje wel vandaan komen. Dat zijn de twee zinnen die ik vanochtend bij het wakker worden in mijn hoofd had. Heerlijke nonsens.
Een ster of wat
Neem deze extra vergine
Die is namelijk vele malen ongeperst
Die is namelijk antibelconti
Doen we die over het sorbet
Dan is het af