Af en toe kom je mooie vermengingen van zegswijzen tegen. Deze was van een collega in een mail waarin hij met gevoel voor drama beschreef wat er allemaal mis was bij een klant. Iedereen vloog van hot naar her. Overal deden zich problemen voor die opgelost moesten worden. Maar in plaats van te zoeken naar de onderliggende oorzaak voor de veelheid aan problemen werden er steeds weer ad hoc oplossingen bedacht. Oplossingen die geen structurele verbetering opleverden. Kortom, in de woorden van mijn collega: “Het was blussen met de kraan open.”
Dergelijke vermengingen zijn mooi omdat ze zo verklaarbaar zijn. De situatie zoals hij ‘m had beschreven bij de klant bestond uit een opeenvolging van, in kantoortaal, brandjes blussen. En als dat dweilen met de kraan open is, dan ligt deze vermenging erg voor de hand. Ze zijn mooi omdat ze zo logisch klinken dat ze vaak niet eens opgemerkt worden. En ze zijn mooi omdat ze grappig zijn. Blussen met de kraan open lijkt me niet zo’n punt, hoogstens een beetje onzinnig: hoeveel voegt dat straaltje water nou toe?
Hier is een andere, die al vanaf het moment dat Anke ‘m zei bij ons een klassieker is geworden. Ze zei het toen het ging over een lastige situatie waar iemand voor stond: “Maak je broek maar nat.”
