Afgelopen weekend was ik op de Stoos Stampede in de Rode Hoed, een voormalige schuilkerk in Amsterdam. Zo’n honderd mensen die op zoek zijn naar nieuwe manieren van organiseren en naar mogelijkheden om die veranderingen ook werkelijk te realiseren.
Een warm bad: onder gelijkgestemden die het er allemaal wel over eens zijn dat het anders moet. Een beetje preken voor eigen parochie. Daarbuiten, in de echte wereld, is het maar moeilijk om echte verbeteringen door te voeren.
Deze twee plaatjes geven mooi die twee uitersten weer. Links (foto: Jurgen Appelo) een slogan waarmee de ‘Stoosianen’ met gevoel voor humor hun ambitie weergeven. De foto rechts maakte ik vanuit een van de zaaltjes waarin ik mijn impro en storytelling workshops gaf. Wellicht stond dit beeld hier altijd al en zijn er later al die muren omheen gemetseld. Of misschien is het beeld hier min of meer gestald. Hoe dan ook, ik vond het een tamelijk deprimerend uitzicht: een dominee, iemand met een boodschap voor de wereld, die tegen een muur staat te praten.
Ik wens ons wereldverbeteraars een betere toekomst.