De ervaring leert dat we niet vroeg genoeg kunnen beginnen met het nadenken over een nieuwe voorstelling met leerlingen van Kunstencentrum de Stroming in Wijchen. Het begint intussen haast een traditie te worden: elke twee jaar een voorstelling met leerlingen van het strijkorkest, balletleerlingen en leerlingen Beeldend Vormen. Ik vertel er het verhaal bij.
Deze zomer, onderweg op het Pieterpad, hebben we een middag in een kinderboekenwinkel in Groningen besteed om op zoek te gaan naar geschikte verhalen. We hebben een aantal boeken gekocht. Een van mijn voorkeuren was een verhaal uit een boek met griezelverhalen voor kinderen. Maar het lijkt een ander verhaal te gaan worden. Een mooi sprookje waar Anke en ik allebei meteen van gecharmeerd waren. Mogelijkheden te over voor bijpassende muziek en dans. We hebben intussen contact gehad met de schrijver en hij vindt het een leuk idee.
De knoop moeten we nog doorhakken. Een van de aarzelingen is dat het een erg winters sprookje is, en wij voeren het op in mei of juni. Maar misschien biedt dit juist leuke mogelijkheden voor marketing: kom allemaal met je wintermuts op en handschoenen aan; of: we delen ijsjes uit; of: …
Als we besloten hebben, wordt ik concreter.
Overigens zou dit wel eens het laatste grote project van de Stroming kunnen worden. Ook in Wijchen moet bezuinigd worden en ook in Wijchen is er een wethouder die vindt dat de gemeente kunstonderwijs niet hoeft te subsidiëren. De Stroming verkeert in zwaar weer. Ik hoop dat de gemeenteraad, als er gestemd moet worden, beseft wat voor waardevols er verloren gaat als de Stroming failliet gaat. Al was het maar vanwege dit soort grote, multidisciplinaire en voor leerlingen onvergetelijke projecten. Die worden erg moeilijk als elke docent voor zich een privépraktijk moet beginnen.