Wim Boevink schrijft vrijwel elke dag een ‘klein verslag’ in Trouw. Persoonlijke stukjes over de dingen van alledag waar hij tegenaan loopt en waarover hij zich verbaast. Pareltjes zijn het.
Vanmorgen schreef hij over een verkoopdemonstratie in de supermarkt van de nieuwe Senseo-bonenmachine; over wat er misgaat als verhalen geen inhoud hebben en elk gevoel ontbreekt:
“[…] Het apparaat met het witte deksel heette Pearl White.
Het zwarte Deep Black.
Bij mij zetten zulke benamingen onmiddellijk iets in werking – er opent zich dan een bodemloze leegte, waar al die hardplastic apparaten in verdwijnen en er alleen nog marketing overblijft, in ijle woorden die tegen de donkere wanden opfladderen.[…]”
