(vervolg op eerste deel)

“Je moet een goed verhaal hebben.”
Nu heb je ‘verhalen’ en verhalen. In eerste instantie had hij gedacht aan gelikte ArchiMate-platen. Hij zocht naar het meest geschikte twee-bij-twee- of negenvlaksmodel. Hij had mij wel eens een goeie presentatie horen geven en dacht daarom dat ik hem wel kon helpen met zijn PowerPoint-dia’s. ‘Verhalen’ dus.
Ik wist nog welke presentatie hij bedoelde en vroeg: “Wat vond je goed aan die presentatie?”
Hij herinnerde zich dat ik had verteld hoe we in een project met achterhaalde QA-eisen waren omgegaan. Hoe we onze UML-diagrammen uit Enterprise Architect gewoon gekopieerd hadden in de voorgeschreven templates. Het voegde niets toe, was extra werk en dat we niet onder stoelen of banken gestoken.
“Weet je nog hoe mijn PowerPoint-dia’s eruit zagen? Herinner je je nog voorbeelden van die UML-diagrammen, of van die ingevulde templates?”
Hij kon ze die nog maar vaag herinneren en was haast geschokt toen ik hem vertelde dat ik geen UML of templates had laten zien. Sterker nog, dat hele verhaal over hoe we met die QA-eisen om waren gegaan, was mij tijdens de presentatie ter plekke te binnen geschoten. In de PowerPoint-presentatie hadden helemaal geen dia’s gezeten die daarbij aansloten.
“Je moet een goed verhaal hebben,” had hij gezegd en ik heb het volmondig beaamd. Maar je hebt ‘verhalen’ en verhalen. We zijn aan de slag gegaan met zijn verhaal.

[wordt vervolgd]
(deze blog is ook geplaatst op de site van cibit academy)