“En nu to the point, alsjeblieft?”
Soms is er geen point.
“Is het nu A of is het B?”
Iedereen kent deze situatie wel. Je bent IT-architect en moet nu eindelijk eens hom of kuit geven. Zeker: als architect moet je opties naast elkaar zetten, consequenties doordenken, adviezen geven. Maar de simplistische suggestie die in deze vraag doorklinkt is dat De Ene Oplossing bestaat.
Je bent opdrachtgever en moet vooraf aangeven wat wèl en wat niet in scope is. Natuurlijk is het goed om initieel een beeld te hebben, een grove afbakening van het speelveld. Maar het is wel heel pretentieus (en dom) om te denken dat je al aan het begin alle gedetailleerde requirements kunt opstellen en de prioriteiten ervan kunt vastzetten.
Je bent de Scrum Master die door het team verwachtingsvol wordt aangekeken. De user story met de hoogste prioriteit blijkt veel te groot om in één sprint aan te pakken. Moeten ze de gok nemen en maar zien waar het schip strandt, of moeten ze een andere user story nemen? Weer zo’n A-óf-B-vraag waarop je je op de tong moet bijten om niet meteen antwoord te geven. Hoezo A of B? Is er niet nog een C? En wat was ook alweer de vraag die we aan het oplossen waren? We kunnen wel A, B, of C, of voor mijn part D en E gaan programmeren, maar kunnen we het probleem niet ook op een andere manier oplossen?
Laat je niet verleiden tot dat snelle, makkelijke, maar potentieel desastreuze antwoord.
“Word nu eens concreet.”
Als vakman ken je alle ins en outs. Je weet dat het genuanceerd ligt. Je weet dat er alternatieven zijn en dat je van sommige de consequenties overziet, maar van sommige ook niet. Dat heb je duidelijk verteld dacht je. Maar jouw gehoor vond het verhaal erg wazig. Ze willen een point die de beslissing makkelijk maakt. Een hard getal waaruit ondubbelzinnig Het Antwoord volgt. Een dashboard met Objectieve Feiten.
Trap er niet in. Soms is het nu eenmaal moeilijk.
Soms is er geen punt.
(Dit stukje is ook geplaatst op de site van cibit academy.)