Als zich een gelegenheid voordoet, of als ik ergens door geïnspireerd word, schrijf ik graag een nieuw verhaaltje. Deze week las ik The Inner Game of Work van Tim Gallwey. Het geeft een mooie kijk op werk en verbeteren die aansluit bij zijn Inner Game of Tennis, een aanpak die in de laatste decennia van de vorige eeuw opgeld deed. De teneur van het artikel is dat het belangrijk is om je in je werk niet blind te staren op resultaten alleen. Als je dat doet, raak je snel uitgeteld en zullen die resultaten alleen maar minder worden. Gallwey geeft aan dat het minstens zo belangrijk is om aandacht te geven aan hoe je je voelt als je aan het werk bent, ervaring, en aan het leren van nieuwe dingen.
Mij spreekt het artikel zo aan dat ik besloten heb om er een sprookje bij te maken. De komende tijd wil ik hier de voortgang van het komen tot dat sprookje bijhouden. Net zoals ik jaren geleden deed toen ik Pelleas en Melisande bewerkte om te vertellen bij de muziek van Sibelius.
Ik hoop dat ik met het resultaat net zo tevreden zal zijn.
