(Het Carnaval des Animaux van Saint-Saëns bestaat uit 14 deeltjes waarin verschillende dieren worden uitgebeeld. Ik maakte er een verhaal bij voor de uitvoering door vioolleerlingen van Anke Foede. De komende dagen zal ik diverse stukjes van het verhaal hier publiceren.)
In het begin vond de olifant de muis maar irritant.
Elke keer datzelfde grapje: “Wat stampen we lekker, hè?”
Maar hij stámpte helemaal niet! Alsof hij log en lomp was, onbeholpen en dik. Maar hij was niet dik, hooguit een tikje stevig. Van binnen was hij heel elegant, maar niet alle dieren zagen dat.
In het begin vond hij de muis irritant, maar toen hij de muis beter leerde kennen, ging hij hem ook meer waarderen. De olifant sprak veel over zware zaken, terwijl voor de muis alles altijd snel gepiept was. Hij herkende ook wel iets van zichzelf in de muis: zelfde kleur, zelfde oren, zelfde staart. Misschien waren ze in de verte wel familie van elkaar.
Hoe dan ook, toen de muis aan de olifant voorstelde om als elkaar te gaan, naar het carnavalsfeest, had de olifant dat meteen leuk gevonden.
De olifant knipoogde: “Wel elegant stampen, hoor!”
Dit verhaal stel ik beschikbaar onder Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel 3.0 Nederland License.