Gister schreef ik voor het eerst over dit leuke project met La Spiritata. Nu kan ik ook de datum en tijd melden. De voorstelling zal zijn op zondagochtend 4 december, waarschijnlijk om 11.00u in Nijmegen.
Zodra ik meer weet (locatie, mogelijkheid om te reserveren) meld ik dat hier natuurlijk meteen.
Ik kende natuurlijk Bart Moeyaerts prachtige vertelling De Schepping die hij samen met het Nederlands Blazers Ensemble uitvoerde bij de muziek van Haydns oratorium Die Schöpfung. “Die met dat stoeltje.” Als je ‘m kent, vergeet je ‘m niet licht.
En toen werd mij gevraagd of ik interesse had in een dergelijke voorstelling. Of ik het verhaal van de Schepping wilde vertellen bij delen Haydn. Als familievoorstelling met het Nijmeegs blazersensemble La Spiritata. Dus nu mag ik aan de slag met het verhaal. Een van de leden van het ensemble, Marc van Acht, schreef een tekst die ik zo kan gebruiken. Maar we hebben afgesproken dat ik daar ook nog mijn eigen draai aan mag geven. Een mooie opdracht dus: zo’n bekend en mooi verhaal in een nieuw jasje steken bij ook nog eens mooie muziek.
Voor ik me verdiep in de teksten die er al liggen, ga ik me eerst een beeld vormen van wat ik zelf zou willen vertellen. De vraag die me nu bezighoudt Lees verder
Deze week was ik te gast bij hockeyclub Houten om een presentatie te geven in het In Between Café. Dit initiatief biedt ruimte om mensen die niet actief deelnemen aan de arbeidsmarkt te inspireren en verbinden. De maatschappelijk betrokken hockeyclub Houten biedt in dat kader elke week een ochtend sporten aan onder de titel Sportief Netwerken. Eén keer per maand wordt het sporten gevolgd door een presentatie van iemand uit het bedrijfsleven. Prachtig initiatief!
Ik vond het een eer om Lees verder
Zondag speelt Hannie Elstak de voorstelling Gebroken licht in theater Cultura in Ede. Deze voorstelling is haar heel persoonlijke afstudeervoorstelling voor de opleiding aan de Vertelacademie.
Bij het maken van deze voorstelling heb ik Hannie een aantal keer mogen helpen als regisseur of coach.
Uit de aankondiging:
De voorsteling ‘Gebroken licht’ gaat over verlangens, dromen en verwachtingen. Ze kleuren ons leven. Maar wat als het leven een schaduw werpt?
Verhalenverteller Hannie Elstak toont in haar verhalen de sporen van gebrokenheid. Haar verhalen laten ook zien hoe die sporen kunnen leiden tot onverwachte rijkdom. Een voorstelling over het besluit het leven te omarmen.
Ik zie uit naar een mooie middag en wens haar een volle zaal toe. Bij dezen: van harte aanbevolen.
Ik let er weer op, dat zal het zijn. Vandeweek twee rare berichten op het station, een paar dagen later deze in de trein:
“Deze trein rijdt Nijmegen binnen om 1612. Dat is ook de aankomsttijd van deze trein.”
Een wat onbeholpen manier om te zeggen dat de trein volgens dienstregeling aankomt. Zelfs in goed Nederlands een vrij onzinnige mededeling, maar NS doet er alles aan om de perceptie van op tijd rijden zo vaak mogelijk in te prenten. Naast het benadrukken dat ze op tijd zijn, is ook elke associatie met vertraging en te laat komen uit het taalgebruik gewist. Treinen hebben al jaren geen vertraging van een kwartier meer, nee, ze komen over 15 minuten aan. Het doet wat 1984-ig aan. Newspeak enzo.
Er wordt gewerkt op station Utrecht, dus ik stond vandaag wat langer dan me lief was te wachten op aansluitingen. Weer verbaasde ik me over wat er dan aan omroepberichten langskomt. Weer vroeg ik me af waarom die berichten niet door iemand met een beetje kennis van onze taal worden opgesteld.
Door werkzaamheden rijden er twee keer in het uur treinen naar Nijmegen.
Gelukkig dat die werkzaamheden er zijn, zeg! Hoe was ik zonder die treinen die daardoor worden veroorzaakt in Nijmegen gekomen? Het echte bericht was natuurlijk dat als gevolg van die werkzaamheden er geen vier, maar slechts twee treinen rijden.
Door een eerdere storing is er nu nog een vertraging tussen 15 tot 30 minuten.
Misschien was dat gewoon een verspreking, maar ik vond de intonatie verdacht automatisch klinken.
I find it already very courageous you have your parents over for three weeks
“[…] mooi […] hoe jij met de teksten […] zo’n prachtige brug kunt slaan tussen bijv. het gewone leven, het beroepsleven (van kantoormedewerker, van ICTer, onderwijzer of van verkopers in een winkel) en de schrijver die taal als zijn wapen heeft om mensen net op een andere manier te laten kijken.
Met dramatische kracht, met oog voor detail, met poëtische kracht, met epische kracht, met perspectief-wisselingskracht.
Het zit er allemaal in.
Geweldig.
Je merkt gewoon dat je én geschoold bent […] en basale technieken beheerst zoals hoe een tekst muzikaal te maken.
Hoe de kracht van suggestie in te zetten.
Hoe een tekst zintuiglijk beleefd kan worden waardoor je als lezer met jou mee kan gaan, zonder gemoraliseerd te worden, zintuiglijk in plaats van analytisch.
En dat het boven alles toch een verbintenis tot stand brengt tussen Hendrikje en jou.
Of beter tussen Hendrikje en jouw verhalende kracht.”
Hans Lemmerman, Het Wilde Oog
over mijn zeven stukjes bij de foto van Hendrikje.
Eerder schreef ik over de vraag om een stukje bij onderstaande foto te schrijven. Het werden er zeven. Dit is het zevende. Deze is door Hans en Inge van Het Wilde Oog uitgekozen voor de tentoonstelling dit najaar.
Eerder schreef ik over de vraag om een stukje bij onderstaande foto te schrijven. Het werden er zeven. Dit is het zesde. Deze is door Hans en Inge van Het Wilde Oog uitgekozen voor de tentoonstelling dit najaar.
