“Tijdens mijn werk heb ik altijd een duurzame instelling. Privé houd ik me eerlijk gezegd minder met duurzaamheid bezig.”
Ik las wat interviews met mensen die zich beroepsmatig met duurzaamheid bezighouden. Als verantwoordelijke voor duurzaamheid binnen de eigen organisatie, bijvoorbeeld, of als adviseur die klanten helpt tot een duurzamere bedrijfsvoering te komen. Allemaal konden ze vertellen waarom duurzaamheid zo machtig belangrijk is – voor imago, kostenbesparing en efficiëntie, maar natuurlijk ook voor de aarde als geheel. Hen werd ook gevraagd wat ze in het dagelijks leven zelf aan duurzaamheid deden. Een paar van de antwoorden:
“Het gaspedaal van de auto zou ik misschien minder diep moeten intrappen. Toch kan ik dat moeilijk laten.”
“Je zou me ‘selectief’ duurzaam kunnen noemen. Ik scheid wel mijn afval en ik heb er ook geen bezwaar tegen om de verwarming een standje lager te zetten. Maar daar houdt het wat mij betreft wel een beetje op.”
“Ik moet eerlijk bekennen dat ik in mijn dagelijkse leven minder met duurzaamheid bezig ben. Hier zou ik wel meer aan kunnen doen.”
Aandoenlijk eerlijk, maar ik geloof zo’n adviseur dan niet meer.