↓
 

Verhalenmaker

Misschien wilt u een jubileum of feest opluisteren met een terugblik. Mogelijk staat u aan het begin van een verandertraject en zoekt u naar een inspirerend toekomstverhaal. Wellicht wilt u een vergadering eens op een andere manier beginnen en zoekt u een verhaal om de toon te zetten. Of u organiseert een congres en zoekt een intermezzo dat aansluit bij het thema.
Ik help u aan een passend verhaal.

Verhalenmaker

voor een passend verhaal

  • Home
  • Contact
  • Uw verhaal
  • Over mij
  • Verhalen
    • Bomen tot in de hemel
    • De meester van de bliksem
    • Dido’s afscheid
    • Een engel zonder vleugels
    • Het speurende beest – een bewerking van Arthurverhalen
    • Mijn verhaal
    • Nikodemus
    • Paaltjes in de wijk
    • Thomasina
  • Foto’s

Post navigation

← In deze trein
Mei/juni 2013: nieuwe voorstelling →

Tandenpoetsen

Verhalenmaker Posted on 22 september 2012 by arjen22 september 2012

Ik heb zo mijn rituelen. Soms stelt iemand die wel eens ter sprake en dan kan ik vaak wel uitleggen waarom het logisch is dat ik het zo doe. Ik heb er wel een verhaal bij. Het grappige is dat ik me van sommige van die handelingen kan herinneren dat ik ze ook wel eens anders heb gedaan. Toen vond ik het op die manier het meest logisch. Toen had ik dáár een verhaal bij en zou ik mijn huidige manier raar hebben gevonden.

Ik bedacht dit vanochtend toen ik aan het ontbijt zat zonder gepoetste tanden. Ik poets mijn tanden eigenlijk altijd meteen als ik opsta, dus vóór het ontbijt. Het argument is dat ik daarmee mijn tanden al voordat ik ga eten voorzie van een beschermend laagje – kan het ontbijt geen aanslag plegen op mijn tanden. Bovendien is het wel zo handig. Pas na het ontbijt nog eens gaan poetsen is soms bewerkelijk. Bijvoorbeeld in een hotel: in plaats van meteen op te kunnen stappen moet je dan eerst nog weer naar je kamer.
Er is een tijd geweest dat het mijn gewoonte was om pas na het ontbijt te poetsen. Dan, zo vertelde ik mezelf toendertijd, maakte ik mijn gebit namelijk meteen schoon van het eten dat ik net op had. Logisch.

Mijn tegenwoordige tandenpoetsverhaal gaat over een beschermend laagje. Het oude verhaal ging over schoonmaken. Ik weet niet wat mijn tandarts van de twee verhalen zou vinden. Misschien zit er in allebei wel iets waars. Of kloppen ze geen van beide. Waar het me hier om gaat is dat het heel makkelijk is om iets voor normaal aan te nemen als je er maar het goede verhaal bij vertelt.
Wat me ook intrigeert is de vraag wat er eerst was, het verhaal of de handeling. Dat ik, door ‘s ochtends als eerste mijn tanden te poetsen een beschermlaagje aanbreng, heb ik waarschijnlijk pas bedacht nadát ik de volgorde omgooide omdat de andere volgorde onhandig was.

Framing bestaat bij de gratie van verhalen.

Posted in anecdote, taal, verandering, wijsheid permalink

Post navigation

← In deze trein
Mei/juni 2013: nieuwe voorstelling →
Logging In...

Profile cancel

Sign in with Twitter Sign in with Facebook
or

Not published

Archief

Categorieën

Agenda

Projecten

  • Bomen tot in de hemel
  • Carnaval der Dieren
  • De Schepping
  • Dido en Aeneas
  • Het Wilde Oog
  • Horror
  • Inner Game of Work
  • Legio
  • Lijsterbaard
  • Meer bomen tot in de hemel
  • Met de muziekschool
  • Midzomernachtsdroom
  • muziek
  • Olek schoot een beer
  • OV 19e eeuw
  • Pelleas en Melisande
  • Regie
  • van Delden
  • VertelGenootschap
  • voorstelling
  • Wang-Fô
  • Wolfgang
  • WVD-2011
  • WVD-2012
  • WVD-2020
  • Zeven woorden/Nikodemus

©2022 - Verhalenmaker - Weaver Xtreme Theme
↑