Ooit kreeg ik les van Hans Lemmerman en daar ben ik nog altijd blij mee en trots op. Hij gaf dramaturgie in de opleiding Amateurtoneel die ik destijds volgde. Hij leerde me anders kijken, op zoek te gaan naar het absurde, naar andere lagen en betekenissen zonder in te vullen of uit te leggen, oog te hebben voor detail en voor het epische. “Onderzoek dat wat je afstoot,” is een uitspraak van hem die ik me vaak herinner. Samen met Inge van Run, ook een van de docenten van wie ik les had, is Hans Het Wilde Oog. Zijn levenswerk zijn de projecten met zijn drie diva’s: drie Spakenburgse dames in klederdracht die hij in allerlei omgevingen in allerlei scènes fotografeert.
Voor een tentoonstelling in het najaar laat hij teksten schrijven bij weer een nieuwe serie prachtige foto’s. Door grote, hedendaagse tekstschrijvers, maar ook door amateurs – en mij vroeg hij ook iets te schrijven bij een van de foto’s. Ik koos deze foto uit. In de toelichting schreef Hans: “Heinen en Hopman, een macro-onderneming uit Spakenburg met aandacht voor scheepvaart all over the world. In een van hun belangrijke ruimtes (waar mondiale beslissingen genomen werden) mocht ik even tien minuten een foto schieten. We hebben ook nog een foto genomen van een tekening op de computer rond schepen die we hebben laten drukken op een schort van een Spakenburgse.”
Om niet in de valkuil te stappen zomaar met het eerste resultaat genoegen te nemen, dwong ik mezelf de afgelopen weken verschillende tekstjes bij deze foto te schrijven. Kon ik mezelf verrassen met steeds weer een andere insteek, een ander perspectief of een andere stijl? Een geweldige oefening, die ik goed vond passen bij verschillende oefeningen die we destijds in de lessen van Hans ook wel deden! Uiteindelijk heb ik zeven stukjes naar Hans gestuurd. Ik ben zeer vereerd dat hij en Inge er twee uitkozen die ze ook daadwerkelijk gaan gebruiken. In komende weken plaats ik hier de diverse stukjes die ik schreef om te eindigen met de twee die zijn uitgekozen. Hieronder de eerste die ik schreef.
