Het kan weer!
We gaan weer een voorstelling maken!
De samenspeelgroep met vioolleerlingen van Anke gaat de muziek spelen van Mendelssohns Midzomernachtsdroom en ik ga er het verhaal bij vertellen. Nog wel wat werk om het toneelstuk van Shakespeare te bewerken voor deze gelegenheid, maar wat een leuk en dankbaar werk!

Dat zijn best veel uitroeptekens in één alinea, maar ze zijn van ganser harte gemeend. Verhalen maken en vertellen bij muziek is wat ik het liefst doe. Dat kan met een orkest zijn, een blazersensemble, een strijkkwartet. Maar optreden met een leerlingenorkest waarin beginnende en gevorderde leerlingen allemaal hun partij meespelen, dat is misschien nóg wel mooier om te doen. Voor de jonge musici is het al een hele ervaring om samen te spelen: hoe jouw partij onderdeel wordt van iets groters. En als alle stukken dan met elkaar ook nog eens één geheel worden en een verhaal ondersteunen, dan wordt het een echte voorstelling. Wat een ervaring om daaraan mee te doen!
We beginnen een aardige track record op te bouwen. De laatste keer speelden we Carnaval der Dieren. De leerlingen speelden de muziek van Saint-Saëns en ik vertelde er mijn verhaal bij. Leerlingen die al wat langer les hebben, herinneren zich ook nog wel de Oosterse Prinses en misschien zelfs het Sneeuwmeisje. Op deze site heb ik over de meeste projecten wel wat geschreven.

En nu dus Midzomernachtsdroom. Ter inspiratie gingen we afgelopen weekend naar de voorstelling van toneelgroep Oostpool, Introdans en Phion – orkest van Gelderland en Overijssel. Het was bijna de allerlaatste voorstelling en wat hadden we een mazzel dat we nog kaarten konden krijgen. Ik had dit voor geen goud willen missen. Wat een spektakel. Geweldig hoe het stuk, de muziek en dans verweven waren. Schitterende kostuums en decors. En vooral: prachtig hoe Vera Morina het verhaal had bewerkt.

De komende dagen zal ik de tekst van Shakespeare nog wel een paar keer lezen. Maar uiteindelijk gaat alles aan de kant en ga ik zitten en schrijven. Eerst maar eens uit de losse pols gaan schrijven. En schrijven en schrijven. En als er dan wat ideeën langskomen die de ‘iets’ lijken te hebben, daarop doorgaan. Herschrijven. En ook: gaan vertellen – om uit te vinden wat loopt en wat niet en omdat al vertellend ik vaak weer op nieuwe ideeën kom.

In volgende stukjes meer over het schrijven en de worstelingen, puzzels en ideetjes die zich vast gaan voordoen.