Een vriend, Tom, vertelde dit prachtige verhaal.
Een van zijn zonen, laten we zeggen dat het Adam was, had zo’n periode dat hij bang was om naar bed te gaan. ‘s Avonds in het donker alleen op zijn kamer. Misschien zaten er wel enge monsters onder het bed of achter de gordijnen. Op een dag was het over, Tom vroeg Adam mij te vertellen wat hij moest doen als er een monster naar hem toekwam.
Adam stak zijn hand uit en zei: “Hallo, ik ben Adam. Je hoeft niet bang voor me te zijn, hoor.”