↓
 

Verhalenmaker

Misschien wilt u een jubileum of feest opluisteren met een terugblik. Mogelijk staat u aan het begin van een verandertraject en zoekt u naar een inspirerend toekomstverhaal. Wellicht wilt u een vergadering eens op een andere manier beginnen en zoekt u een verhaal om de toon te zetten. Of u organiseert een congres en zoekt een intermezzo dat aansluit bij het thema.
Ik help u aan een passend verhaal.

Verhalenmaker

voor een passend verhaal

  • Home
  • Contact
  • Uw verhaal
  • Over mij
  • Verhalen
    • Bomen tot in de hemel
    • De meester van de bliksem
    • Dido’s afscheid
    • Een engel zonder vleugels
    • Het speurende beest – een bewerking van Arthurverhalen
    • Midzomernachtsdroom
    • Mijn verhaal
    • Nikodemus
    • Paaltjes in de wijk
    • Thomasina
  • Foto’s

Post navigation

← Ready made
Een groots project →

Een verhaal in een jubileumboek (3)

Verhalenmaker Posted on 6 juni 2012 by arjen15 maart 2017

Al een tijdje puzzel ik op een verhaal voor in het jubileumboek van onze kerk. Een spiegelverhaal bij het thema ‘oecumene’: “de eenheid, samenwerking of het onderlinge begrip tussen de diverse religieuze groepen of denominaties binnen een religie” (wikipedia). In het vorige stukje hierover beschreef ik hoe mij langzaamaan een onderwerp voor het stukje duidelijker werd.

Redelijk snel na die vorige blog schreef ik de eerste versie en elke dag heb ik eraan geslepen tot ik het stukje had dat hieronder staat. Ik dacht dat het zo wel klaar was. Dacht ik. Maar er knaagde ook al een tijdje iets. Wat is nu eigenlijk het punt dat ik wil maken? En misschien nog wel belangrijker: de anekdotes die ik beschrijf zijn op zich misschien wel leuk, maar hoe raken ze mij? Vragen die ik niet afdoende kan beantwoorden. Nogal cruciale vragen.

Als iets goed is, kun je het met fijnslijpen beter maken. Maar als het niet goed is, wordt het door fijnslijpen niet beter. Dan kun je beter de botte bijl hanteren en opnieuw beginnen. Weer een gevalletje kill your darlings. Vanmorgen ben ik opnieuw begonnen. Dit stukje komt dus niet in het jubileumboek:

Als organist houd ik natuurlijk van de muziek van Johann Sebastian Bach. Wat kon die man waanzinnig mooie stukken schrijven. En dan bedoel ik echt niet alleen zijn orgelmuziek. Het vijfde Brandenburgse concert bijvoorbeeld. Een concert met een verbazingwekkende clavecimbelsolo erin: virtuoos, vreemd, wat dreigend zelfs. Het zoveelste bewijs dat Bach het summum van de barokmuziek is. Als je dit nog barok kunt noemen. Maar ja, wat anders?
Nou, misschien wel hardrock. Dat hoorde ik laatst op tv: deze clavecimbelsolo was de eerste hardrock in de geschiedenis. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich storen aan zo’n vergelijking: Bachs welhaast goddelijke muziek vergelijken met elektronische herrie. Maar zelf heb ik wel wat met hardrock en ik denk dat Bach best tegen een stootje kan. Die vergelijking gaf mij in elk geval een flits van inzicht. Door deze vergelijking klinkt de solo opeens anders. Het is alsof ik, tegen de achtergrond van wat ik aan hardrock ken, deze Bach-muziek nu beter kan plaatsen. Ik kan het in een bredere context horen. Bach heeft hiermee nog meer allure gekregen: niet alleen hoogtepunt van de barok, maar ook een hardrock-profeet enkele eeuwen zijn tijd vooruit. Een verbreding van de horizon levert nieuwe inzichten.

Het werkt ook andersom. In een kerkdienst speelde ik eens een stuk van Pink Floyd. Een van de kerkgangers, zelf organist en aandachtig en gewaardeerd toehoorder, kwam na afloop naar me toe. Hij complimenteerde me met het stuk: “Was dat niet Duruflé, of een andere Franse impressionist?” Als je oren staan naar specifieke genres orgelmuziek, dan is dát ook wat je hoort. Wat je niet kent, herken je niet.

Ik houd van Bach en Pink Floyd. Ik luister graag naar Stravinsky en naar Led Zeppelin. Ik bezoek cantates, strijkkwartetten en symfonieën. Een wereld, wat zeg ik, tal van werelden aan muziek om te beluisteren, bespreken en bestuderen. Zo blijft mijn smaak zich ontwikkelen. Ik meen zelfs dat mijn orgelspel hierdoor beter wordt. De noten in de bladmuziek zijn niet anders dan twintig of zelfs vijf jaar geleden. Maar ze klinken beter dankzij dat bredere perspectief. Ik ben ervan overtuigd dat mijn, hoe zal ik het noemen, muzikaal oecumenische interesse helpt om van de droge noten geïnspireerde muziek te maken.

Posted in metaforen, muziek, passend, schrijven, verhaal permalink

Post navigation

← Ready made
Een groots project →
Logging In...

Profile cancel

Sign in with Twitter Sign in with Facebook
or

Not published

  • 2 Replies
  • 0 Comments
  • 0 Tweets
  • 0 Facebook
  • 2 Pingbacks
Last reply was 13 maart 2017
  1. (G)een verhaal in een jubileumboek (4) | Verhalenmaker
    View 6 november 2012

    […] is het jubileumboek uitgekomen waarvoor ik een stukje heb geschreven. Voor de zomer heb ik hier al wat over het ontstaan ervan geschreven. Helaas is het bij de eindredactie alsnog buitenboord gevallen […]

    Beantwoorden
  2. (G)een verhaal in een jubileumboek (4) | Verhalenmaker
    View 13 maart 2017

    […] is het jubileumboek uitgekomen waarvoor ik een stukje heb geschreven. Voor de zomer heb ik hier al wat over het ontstaan ervan geschreven. Helaas is het bij de eindredactie alsnog buitenboord gevallen […]

    Beantwoorden

Archief

Categorieën

Agenda

Projecten

  • Bomen tot in de hemel
  • Carnaval der Dieren
  • De Schepping
  • Dido en Aeneas
  • Driekoningen
  • Het Wilde Oog
  • Horror
  • Inner Game of Work
  • Legio
  • Lijsterbaard
  • Meer bomen tot in de hemel
  • Met de muziekschool
  • Midzomernachtsdroom
  • muziek
  • Olek schoot een beer
  • OV 19e eeuw
  • Pelleas en Melisande
  • Regie
  • van Delden
  • VertelGenootschap
  • voorstelling
  • Wang-Fô
  • Wolfgang
  • WVD-2011
  • WVD-2012
  • WVD-2020
  • Zeven woorden/Nikodemus

©2023 - Verhalenmaker - Weaver Xtreme Theme
↑