Bij het afscheid waarover ik eerder schreef, hebben wij, vertrekkende coaches, niet alleen een verhaal verteld. We zijn ook verrast met een boek met verhaaltjes die waren geschreven door medewerkers met en voor wie gewerkt hebben. Als verteller en verhalenmaker vond ik dit natuurlijk een prachtig kado.
Er stonden veel mooie herinneringen, bedankjes en complimenten in. Een heel mooie vond ik deze, van Peter Lichtenveldt:
Once upon a time…
There was a girl walking through the woods to visit her grandmother.
But oh! All of a sudden, there was a big impediment… the wolf!
Then Arjen came along.
And the girl shot the wolf right on the spot.
And by the end of the day, the visit to her grandmother was done.
Er zitten wat inside jokes in. In de context van ons werk – voor de kenners: agile werken gebaseerd op Scrum – spreken we regelmatig over het aanpakken van belemmeringen (impediments) en over het afmaken van het werk (done). Maar het mooist vind ik toch wel de wending dat niet de jager (of, in dit geval, “Arjen”) de wolf omlegt, maar dat Roodkapje dat zélf doet. Nadat “Arjen” is langsgeweest.
De ander helpen zélf zijn problemen op te lossen. Dat is toch het mooiste wat je je als coach kunt wensen? Ik was verguld met dit kado!
