Ik schreef al dat ik me niet al te zeer met het vechten wilde inlaten, niet de helden al te zeer in het zonnetje wilde zetten. Het verhaal dat ik bij de mythische marathon ga vertellen (zie wat ik daarover schreef in dit stukje), wordt het verhaal van Protesilaos en Laodameia. Inmiddels krijgt het verhaal vorm. Ik heb nu ook een intro geschreven, die gaandeweg steeds meer trekken kreeg van een spoken word gedicht. Bij wijze van sneak preview hierbij alvast voor de lezers van mijn blog.
Ik wil niet vertellen over helden die elkaar naar het leven staan.
Ik wil niet vertellen over helden die vrouwen gebruiken als buit, als bruid, als pion in hun spel.Ik wil niet vertellen over helden en hun kinderachtig gedrag.
De lichtvoetigste, gehaaidste, de moedigste, de fraaiste.
Ik wil niet vertellen over helden die hun reputatie boven alles stellen. Boven leven, boven liefde.Over liefde wil ik vertellen. Over liefde sterker dan dood.
Protesilaos en Laodameia. Over liefde sterker dan dood.